بررسی اثر مواد افزودنی بر کاهش بادبردگی از پشته های سنگ آهن  با استفاده از تونل باد

microsoftinternetexplorer4 زمینه و هدف: بادبردگی مواد از پشته های ذخیره مواد اولیه در صنایع سبب مشکلات زیست ­محیطی و تبعات اقتصادی می شود. روش بررسی: در این تحقیق تاثیر مواد افزودنی بر کاهش میزان انتشار مواد از پشته سنگ آهن با استفاده از تونل باد در دو مرحله عدم تثبیت و تثبیت سطح پشته منشوری شکل در چهار سرعت مختلف باد m/s 11، 7، 5 و3/4 مورد بررسی قرار گرفته است. آب شهری، آب آهک 2%، آب دریا، پساب صنعتی و پلی لاتیس 25/0 % به عنوان افزودنی استفاده شده است. یافته ها: نتایج به دست آمده نشان می دهد که ضریب انتشار در شرایط عدم تثبیت سطح پشته برای سرعت های m/s 11، 7، 5 و 3/4 به ترتیبg/m2 7/13768، 4/1025، 2/73 و 7/46 است. در صورت استفاده از آب شهری، پساب صنعتی، آب دریا و آب آهک به میزان 8/2، 8/2، 7/2 و 6/2%(درصد رطوبت)، میزان بادبردگی به ترتیب 4/99، 3/99، 5/99 و 5/99% و در صورت استفاده از محلول پلی لاتیس 25/0% به میزان 7/2%، میزان بادبردگی100% کاهش می یابد. نتیجه گیری: در صورت پاشش صحیح و مناسب مواد افزودنی در لبه های جانبی و فوقانی (نوک) پشته که دارای بیشترین میزان بادبردگی هستند می توان بادبردگی مواد ذره ای از پشته ها را بیش از 99% کاهش داد. با توجه به نتایج به دست آمده در این تحقیق و مشاهدات میدانی، مشکل تداوم بادبردگی در صنایع فولادی عدم وجود برنامه منظم عملیاتی (سطح پوشش، تناوب پاشش، هندسه پشته، تنظیمات فصلی مورد نیاز متناسب با دما و رطوبت محیط، سرعت باد و آموزش راهبران) است.